Maliye Postası Dergisi
BELEDİYELERCE TAHSİL EDİLEN İHALE ŞARTNAME BEDELLERİNİN VERGİSEL DURUMU
Güven DENİZ
Belde sakinlerinin mahallî müşterek nitelikteki ihtiyaçlarını karşılamak üzere kurulan ve karar organı seçmenler tarafından seçilerek oluşturulan, idarî ve malî özerkliğe sahip kamu tüzel kişisine belediye denir. Belediyelerin yasal mevzuattan kaynaklanan gelirleri bulunmaktadır. Söz konusu gelirler kabaca merkezi yönetimden aldıkları paylar ve belediyelerin kendi öz gelirleri olarak sıralanabilir.
İhale şartnamesi, resmi bir kuruluşça satın alma, satma, kiralama, yaptırma gibi işlerle ilgili koşulları ve ihalenin özelliklerini gösteren bir tür sözleşme taslağı olarak tanımlanabilir. İhaleye katılmak isteyen isteklilerin bu dokümanı satın almaları zorunludur. Yapılacak bir ihale kapsamında ihale şartname bedeli tahsil eden belediyelerin elde ettikleri kazancın kurumlar ve katma değer vergisi karşısındaki durumu bu makalede incelenecektir. Öncesinde belediye gelirleri ve ihale şartname bedeli konularına değinilecektir.
Belediye Gelirleri
5393 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 59’uncu maddesine göre belediyenin gelirleri şunlardır:
a) Kanunlarla gösterilen belediye vergi, resim, harç ve katılma payları.
b) Genel bütçe vergi gelirlerinden ayrılan pay.
c) Genel ve özel bütçeli idarelerden yapılacak ödemeler.
d) Taşınır ve taşınmaz malların kira, satış ve başka suretle değerlendirilmesinden elde edilecek gelirler.
e) Belediye Meclisi tarafından belirlenecek tarifelere göre tahsil edilecek hizmet karşılığı ücretler.
f) Faiz ve ceza gelirleri.
g) Bağışlar.
h) Her türlü girişim, iştirak ve faaliyetler karşılığı sağlanacak gelirler.
i) Diğer gelirler.
Belediyelerin öz gelirleri arasında; yerel vergi gelirleri (İlan ve Reklam Vergisi, Eğlence Vergisi, Haberleşme Vergisi, Elektrik ve Havagazı Tüketim Vergisi, Yangın Sigorta Vergisi ve Çevre Temizlik Vergisi), yerel harçlar (İşgal Harcı, Tatil Günleri Çalışma Harcı, Kaynak Suları Harcı, Tellallık Harcı, Hayvan Kesimi Muayene ve Denetim Harcı, Ölçü ve Tartı Aletleri Muayene Harcı, Bina İnşaat Harcı, Kayıt ve Suret Harcı, İmar ile İlgili Harçlar Parselasyon Harcı, İfraz ve Tevhit Harcı, Plan ve Proje Tasdik Harcı, Yapı Kullanma İzni Harcı ve Zemin Açma İzni Harcı, İşyeri Açma İzin Harcı, Muayene, Ruhsat ve Rapor Harcı ve Sağlık Belgesi Harcı), harcamalara katılım payı, ücrete tabi işler ve iştirak gelirleri yer almaktadır.
Bununla birlikte belediyelerin borçlanarak gelir elde etme imkânları da mevcuttur. Borçlanma gelirleri, geri ödenmesi gereken geçici kaynaklardır ve gelecek kuşakları yükümlülük altına sokmaktadır. Bu nedenle, yerel yönetimlerin borçlanmaları ve bu borçlanmaların kullanım alanı konusunda dikkatli davranılmalıdır. Ülkemizde belediyelerin borçlanma koşul ve sınırlamaları 5393 sayılı Belediye Kanunu’nda düzenlenmiştir. 5393 sayılı Kanun’un 68’inci Maddesi’ne göre belediyeler borçlanma konusunda aşağıdaki kurallara uymalıdır;
-Dış borçlanma ve tahvil ihracı yalnızca belediyenin yatırım programında yer alan projeler için yapılabilir
-İç ve dış borç stoku normal belediyelerde, en son kesinleşmiş bütçe gelirleri toplamının yeniden değerleme oranı ile arttırılan miktarını, büyükşehir belediyelerinde bir buçuk katını geçemez
-Bütçe gelirlerinin yüzde onunu geçmeyen borçlanma belediye meclisi kararı ile yapılabilir
-Bütçe gelirlerinin yüzde onunu geçen borçlanma belediye meclisinin salt çoğunluğu ve İçişleri Bakanlığının onayı ile yapılır.
5393 sayılı Belediye Kanununun 15’inci maddesinde borç almak, belediyenin yetkileri ve imtiyazları arasında sayılmıştır. Belediye meclisi, belediyelerde borçlanmaya karar veren organdır.