YARGILAMA SÜRECİ :

Dava Konusu İstem: Davacı şirketin ortağına karşılıksız nakit para kullandırmak suretiyle sunduğu hizmetin finansman hizmeti olarak katma değer vergisine tabi olduğu yolundaki tespitleri içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak adına 2012 yılının Aralık dönemi için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasınını kaldırılması istemine ilişkindir.

İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Davacı şirket tarafından bir miktar paranın ortağına şuf'a hakkına dayanarak açtığı davada kullanılmak üzere verildiği, böylece ortağa şahsi davasının devamı için gerekli olan masraflara ilişkin finansman hizmeti verilmek suretiyle ortağın katlanması gereken maddi külfetten kurtulmasının sağlandığı, dava sonuçlandığında ortağa geçen taşınmazların şirket aktifine alınmasının finansman hizmetinin niteliğini değiştirmediği, taraflar arasında imzalanan sözleşmenin varlığı ve niteliğinin vergiyi doğuran olayın tespiti bakımından önem arz etmediği dolayısıyla şirket tarafından ortağa kullandırılan para üzerinden faiz tahakkuk ettirilmek suretiyle yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, özel usulsüzlük cezası kesilmesini gerektiren unsurların bir arada gerçekleşmediği gerekçesiyle tarhiyat yönünden dava reddedilmiş, özel usulsüzlük cezası ise kaldırılmıştır.

Bölge İdare Mahkemesi Kararının Özeti: İstinaf başvurularının, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI :

Davacı tarafından, şirket ortağına hiç bir şekilde kendisinin şahsi kullanımı ve geri ödenmesi şartıyla borç verilmediği, devam eden şufa davası sonuçlanıncaya kadar mahkemece belirlenen bankada bloke edilen paranın ortak tarafından kullanılmasının mümkün olmadığı, ortağa yapılan ödemenin bir borç verme işlemi değil taşınmaz alımı için avans ödemesi olduğu, şirket ortağının şufa davasının lehine sonuçlanması durumunda başkaca hiç bir talepte bulunmaksızın taşınmazları devretmeyi üstlendiği, dava konusu dönemden sonra aynı konuya ilişkin olarak yapılan incelemede bu hususun eleştirilmediği ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

Davalı idare tarafından, davacı şirketin ortağına verdiği finansman hizmeti nedeniyle fatura düzenlemediği hususu hakkında düzenlenen vergi inceleme raporu ile sabit olduğundan kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 17. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davacının duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:

MADDİ OLAY :

Davacı şirketin 20/07/2010 tarihli yönetim kurulu kararı ile şirket ortağı tarafından Gemlik Asliye Hukuk Mahkemesi nezdinde ikame edilen şuf'a davalarına konu taşınmazların söz konusu davaların ortak lehine sonuçlanması halinde şirkete devredilecek taşınmazların alış bedeli olmak kaydıyla mahkemece belirlenecek tutarın ortağa avans olarak verilmesine karar verildiği, söz konusu davaların şirket ortağı lehine sonuçlanması halinde taşınmazların ortak tarafından şirkete devredileceği, aksi halde avans tutarının neması ile birlikte şirkete iade edileceğinin kararlaştırıldığı, taraflar arasında bu hususlara ilişkin 22/07/2010 tarihli gayrimenkul satış vaadi sözleşmesinin imzalandığı ve şirket ortağı lehine kesinleşen mahkeme kararları sonucunda adına tescil edilen taşınmazların 26/12/2017 ve 28/12/2017 tarihlerinde davacı şirkete devredildiği, davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda, ortağa ödenen söz konusu tutarın karşılıksız kullandırılmak suretiyle finansman hizmeti sağlandığı, katma değer vergisi açısından verilen bir finansman hizmetinin vergiye tabi tutulabilmesi için hizmetin ifa edilmiş olmasının yeterli olduğu ve bu hizmet karşılığında faiz hesaplanmadığı yönünde tespitlerin yer aldığı vergi inceleme raporuna dayanılarak adına 2012 yılının Aralık dönemi için re'sen katma değer vergisi salındığı ve bu hasılatı için fatura düzenlemediğinden bahisle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca özel usulsüzlük cezasının kesildiği anlaşılmıştır.

İLGİLİ MEVZUAT:

213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun, vergi kanunlarının uygulanması ve ispatı düzenleyen 3. maddesinin (B) bendinde; vergilendirmede, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu ve yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, vergiyi doğuran olayla ilgisi doğal ve açık olmayan tanık anlatımının kanıtlama aracı olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfeti bunu iddia eden tarafa ait olduğu, 134. maddesinde vergi incelemesinden maksadın ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılması, saptanması ve sağlanması olduğu, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu'nun 1. maddesinin 1. fıkrasında, Türkiye'de yapılan ve maddede sayılan işlemlerin katma değer vergisine tabi olduğu belirtildikten sonra, birinci bentte ticari, sınai, zirai faaliyet ve serbest meslek faaliyeti çerçevesinde yapılan teslim ve hizmetlerin katma değer vergisine tabi olacağı, 2. ve 3. maddelerinde teslim ve teslim sayılan haller, 4. ve 5. maddelerinde de hizmet ve hizmet sayılan haller tanımlanmış, 10. maddenin (a) bendinde ise mal teslimi ve hizmet ifası halinde, malın teslimi veya hizmetin yapılmasının vergiyi doğuran olayı meydana getirdiği hükmüne yer verilmiştir.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME: