Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, yurt dışında mukim şirketlerden gayrimaddi hak(know-how) niteliğinde aldığı hizmetler karşılığında ödenen bedellerin gayrimenkul sermaye iradı olarak Kurumlar Vergisi Kanununun 30. maddesi uyarınca vergi kesintisine tabi olduğundan bahisle düzenlenen 26/12/2013 tarih ve 671/7 sayılı Vergi İnceleme Raporu’na dayanılarak re’sen tarh edilen tekerrür uygulamalı bir kat vergi ziyaı cezalı 2010/3,12 dönemleri kurum stopaj vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; dava dosyasında mevcut inceleme raporunun incelenmesinden; yurt dışında mukim dar mükelleflerden alınan hizmetler incelendiğinde, üretime hazırlık, teknik destek, bilgi teknolojisi desteği, iş destek, insan kaynakları desteği, kurumsal stratejik destek, organizasyon ve idare desteği, finans kontrol muhasebe operasyon düzenleme ve yönetim desteği hizmetleri olduğu, davacı şirketin bu hizmetleri "Genel Yönetim Gideri" "Araştırma ve Geliştirme Giderleri" ve Genel Üretim Giderleri" adı altında muhasebeleştirdiğinin görüldüğü, olayda, vergi inceleme raporunda sözü edilen hizmetlerin yurt dışında mukim firmalardan alınan, sanayi veya ticaret veya bilim alanlarında elde edilmiş bir tecrübeye ait bilgilerle, gizli bir formül veya imalat usulü niteliğinde bir bilgi aktarımı olmadığı anlaşıldığından davacı şirket tarafından dar mükellef kurumdan alınan hizmet karşılığı yapılan ödemenin gayrimaddi hak ödemesi olduğu ve kurum stopaj vergisinin konusunu oluşturduğundan bahisle yapılan dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davalı idare tarafından, kanuni ve iş merkezleri yurtdışında bulunan dört ayrı firmadan alınan hizmetlerin Uluslarası Ticaret Odası 17-18/10/1957 oturumunda ve ayrıca Avrupa Birliği Komisyonunca çıkarılan 17/62 no.lu Tüzüğün 4. Ve 19/65 no.lu Tüzüğün 1. Maddesinde bir üretim yönteminin veya işletme tekniğinin veya bilginin nakli veya kullanımının devri anlamına gelen know-how kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, Türkiye’nin de üyesi olduğu WIPO(Dünya Fikri Mülkiyet Teşkilatı) da know how kavramını, sınai mülkiyet ile ilgili tekniğin kullanılmasına yarayan bilgi ya da üretim yöntemleri olarak tanımladığı, keza OECD Model Anlaşması 12. maddesinde de benzeri tanıma yer verildiği, gayrimenkul sermaye iradını düzenleyen Gelir Vergisi Kanununun 70/5. maddesi kapsamında bulunan söz konusu gayri maddi hak bedelinin bir kat vergi ziyaı cezalı olarak Kurumlar Vergisi Kanunun 30. maddesi uyarınca vergi tevkifatına tabi olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Davacı tarafından, söz konusu yurt dışında mukim firmalardan alınan hizmetlerin hiç birisinin know-how kapsamında olmadığı bir kısım tamir, bakım, onarım, montaj giderleri ile danışmanlık hizmeti sözleşmesi kapsamında danışma hizmeti, rüzgar hızı ölçer ayarlarının yapılması gibi konularda mühendislik hizmeti alındığı bunların da personelin bilfiil Türkiye’ye gelip ifa ettiği işlerden olmakla birlikte 183 günü aşmadığı dolayısıyla serbest meslek kazancı olmadığı gibi ayrıca gayrimenkul sermaye iradı da olmadığından vergi ziyaı cezalı tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı savunulmaktadır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Bu karar Maliye Postası elektronik mevzuat yayınlarına     Kurumlar Vergisi  Kanunu'nun 30.maddesinin  altına kaydedilmiş ve Danıştay Kararları basılı mevzuat seti abonelerimize de basılı olarak gönderilmiştir. 

Kararın tamamını okumak için tıklayın.

Bunun gibi   Danıştay Kararlarını, özelgeleri ,Vergi SGK, İş, Ticaret Mevzuatı ile ilgili güncel konularda uygulamaya yönelik makaleleri düzenli olarak takip etmek, ücretsiz danışmanlık hizmetimizden yararlanmak için siz de abonemiz olun.

Diğer  özelgeleri ve Danıştay Kararlarını  incelemek için tıklayın.